بررسی مسئولیت کیفری پزشک از دیدگاه قانون و آموزه های فقه

با عنایت به قوانین موجود می توان به چهار نوع مسئولیت پزشک اشاره کرد؛ اخلاقی، مدنی، کیفری و انتظامی. باتوجه به دعاوی مطروحه علیه پزشکان، اکثر شکایت ها در ایران، جنبه مدنی و مالی دارند و تعقیب کیفری یا انتظامیپزشک کمتر مطرح است. ضرورت حفظ حیات، سلامتی و درمان بیماران از سویی و لزوم حمایت از پزشکان از سویدیگر، ایجاب می نماید تا ضمن تعیین قواعد و مقررات حاکم بر عملکرد متصدیان امر، شرایط مسئولیت یا عدممسئولیت پزشکان تشریح شود. در قانون مجازات اسلامی سابق، پزشک به عنوان مسئول مطلق شناخته می شد کهاین موضوع با اصل برائت همخوانی نداشت. لذا تدوین قانونی منطبق با موازین اخلاقی و عرفی در باب حقوقپزشکی، ضرورت بازنگری در قوانین موجود را می طلبید و ایجاب می کرد تا ضمن تنظیم مقررات حاکم، میزان وشرایط مسئولیت آنها تشریح شود. یکی از مسائل حوزه فقه و حقوق پزشکی، اخذ برائت از بیمار جهت رفع مسئولیتاست. فقهای امامیه در خصوص ضمان پزشک حاذقی که با اذن بیمار به معالجه ی وی اقدام می نماید و مرتکبتقصیر و خطایی نمی گردد، اختلاف نظر دارند. گروهی به عدم ضمان حکم کرده و معتقدند اگرچه برائت نهادیمشروع است، ولی اخذ آن بی فایده می باشد. اما دیدگاه مشهور، پزشک را در این حال ضامن می داند و برای رهاییوی از چنین مسئولیت سنگینی است که لزوم اخذ برائت از بیمار را مطرح می نماید.

کلیدواژه ها:

مسئولیت کیفری پزشک ، دیدگاه مشهور ، مسئولیت مطلق