مدیریت ریسک بحران حاکم در ساخت وسازهای شهر تهران

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی و از انواع تحقیقات کمی و پیمایشی می باشد. هدفاین پژوهش مدیریت ریسک بحران حاکم در ساخت وسازهای شهر تهران می باشد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان رشته هایعمران، شهرسازی شهر تهران بوده اند که تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۲۱ نفر محاسبه شد. روایی سوالات پرسشنامهتوسط اساتید مورد تایید قرار گرفت، پایایی آن نیز با آزمون آلفای کرونباخ ۰.۷۴ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده هایحاصل از پرسشنامه، از نرم افزار spss استفاده شده است. آزمون کولموگروف اسمیرنوف نرمال بودن داده ها را نشان داد لذا برایبررسی فرضیات پژوهش از آزمون رگرسیون خطی ساده استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که رعایت اصولمدیریت ریسک با ضریب Beta=۰.۸۳۱ تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش بحران حاکم بر ساختوسازهای شهر تهران دارد.همچنین مثبت بودن عدد رگرسیون (R=۰.۹۳۱) به این معناست که رابطه مستقیمی میان رعایت اصول مدیریت ریسک (متغیروابسته) و کاهش بحران حاکم بر ساخت وسازهای شهر تهران (متغیر مستقل) وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، بحران ، ساخت وسازهای شهری ، تهران