عوامل گسترش مذهب شافعی در ایران قرون سوم تا پنجم هجری
محل انتشار: شافعیان در گستره تمدن ایران اسلامی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 779
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SHAFIAN01_002
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
پس از وفات امام شافعی(رض) در سال ۲۰۴ هجری دو مذهب از ایشان باقی ماند. شاگردان عراقی ایشان مذهب قدیم و شاگردان مصری ایشان مذهب جدید شافعی را نشر و گسترش دادند. با تلاش های شاگردانی مثل مزنی و ربیع مرادی به تدریج مذهب جدید شافعی در مناطق مختلف جهان اسلام گسترش یافت و به نسبت مذهب قدیم رواج بیشتری پیدا کرد. در میان ایرانیان به طور مستقیم کسی نزد شافعی درس نخواند، اما علل و عواملی سبب گسترش مذهب شافعی در ایران شد،که از جمله این عوامل میتوان به ساختار مذهب شافعی و نیز تلاش های فقها، متکلمین، قضات و صوفیان شافعی مذهب اشاره کرد، که به طور مستقیم نزد شاگردان شافعی و یا شاگردان شاگردان ایشان، با مذهب شافعی آشنا شده و به نشر و گسترش آن در مناطق مختلف ایران پرداختند. این افراد خود به تربیت شاگردانی مشغول شدند که بعدها مروجین اصلی مذهب شافعی در ایران به حساب می آمدند.در این مقاله سعی شده است با تکیه بر منابع تاریخی و با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی این عوامل پرداخته شود .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید محمد شیخ احمدی
استادیار گروه تاریخ واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج. ایران