پدیدارشناسی موانع و راه های توسعه ی دانش و مهارت های کارآفرینی

کارآفرینی ازجمله مفاهیم مطرح در حوزهی علوم انسانی است که در یک معنای دقیق، اساساًشامل کشف و درک فرصت ها برای رسیدن به مقصود و یا به دست آوردن سود و منفعت و اقدام جهتاستفاده از مزیت فرصت هایی که در محیط به وجود می آید، می باشد (د سوتو، 2008). کارآفرینی مجموعه ایاز صفات و یا یک فرآیند است، کارآفرینان به عنوان بازیگران اجتماعی باید این صفات را دارا باشند و یا دراین فرآیند مشارکت کنند، این بازیگران کسانی هستند که ارزش افزوده فرصت ها را خلق، کشف و از آنهابهره برداری می کنند (پورلی و سانگ، 2012). کارآفرینی به عنوان پدیده ای که اصلی ترین سرمایه آن داشتنخلاقیت، ریسک، پیشرفت و استفاده به موقع از فرصت هاست، از مهم ترین منابع بالقوّه اقتصادی، افزایشبهره وری و کالا و خدمات جدید محسوب می شود (کیاکجوری، کوزه گر و امیری، 1391).