تاثیر خستگی عضله آگونیست بر روی فعالیت همزمان عضلات آنتاگونیست در طی انقباض زیربیشینه در زاویای مختلف زانو

در تحقیق حاضر با اجرای پروتکل تمرینی درونگرا خستگی زا به دنبال بررسی تاثیر خستگی بر روی حداکثر نیروی ارادی بیشینه، زمان شکست انقباض ارادی و فعالیتهای الکترومیوگرافی عضله خسته شده و همچنین انتقال اثرات آن به عضله انتاگونیست بودیم . بدین منظور تعداد ۱۵ نفر از دانشجویان غیرفعال دانشگاه بجنورد به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و سپس با پرکردن پرسشنامه و مشخص شدن وضعیت سلامت و صلاحیت شرکت در پروتکل تمرینی،در یک گروه مورد تمرین قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از آزمودنی ها، داده های حاصل از الکترومیوگرافی، زمان شکست انقباض ارادی در برگه های مربوطه ثبت و سپس با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد و نتایج زیر بدست آمد:زمان شکست انقباض ارادی اکستنشن زانو بعد از تمرینات خستگی زا طورمعناداری کاهش یافت (P> ۰.۰۵)فعالیت الکترومیوگرافی عضله همسترینگ (دو سر رانی و نیم وتری) در طی انفباض استقامتی زیربیشینه بعد از تمرینات خستگی زا به طور معناداری افزایش یافت P> ۰.۰۵ ). نتایج این تحقیقات نشان داد که خستگی نه تنها حداکثر نیروی ارادی بیشینه و زمان شکست انقباض ارادی را در عضله خسته شده کاهش می دهد بلکه از طریق افزایش فعالیت عضلانی در عضله انتاگونیست شدت و مدت فعالیت عضله خسته شده را نیز محدود میکند که این احتمالا یک مکانیسم عصبی عضلانی جهت جلوگیری از اسیب عضله خسته شده میباشد.

کلیدواژه ها:

عضله آگونیست ، خستگی ، عضلات آنتاگونیست ، زیربیشینه ، زاویای مختلف زانو