بررسی عملکرد حوضچه های تأخیری در مدیریت و کنترل سیلاب های شهری با مدل تلفیقی (SSA) Storm and Sanitary Analysis و GIS (مطالعه موردی رودخانه مأوا)

روش توسعه کم اثر برای حفظ یا بازگرداندن شرایط هیدرولوژیکی طبیعی یک حوضه آبریز به حالت پیش از توسعهیافتگی مورد استفاده قرار می گیرد. در تحقیق پیشرو عملکرد سیستم زهکش رودخانه مأوا واقع در شهر جدید گلبهار با حوضه آبریز 115/54 کیلومترمربع در نرم افزار SSA با دو الگوی زمانی بارش یکنواخت و بلوک تناوبی ارزیابی شده است که نتایج نشان داد شبیه سازی با الگوی بارش بلوک تناوبی دبی پیک خروجی بیشتری 126/07) متر مکعب بر ثانیه) را ارائه می دهد لذا برای افزایش ضریب ایمنی با توجه به موقعیت مکانی طرح، نتایج حاصل از این الگوی بارش مد نظر قرار گرفت. برای کاهش خطا در محاسبات هیدرولوژیکی و هیدرولیک مجاری از سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شد. برای تعدیل دبی سیلاب از حوضچه تاخیری بعنوان روش توسعه کم اثر با پیشنهاد موقعیت مکانی در قالب 3 سناریو صورت گرفته است. سناریو اول استفاده از مخازن شماره 3 و4 و5 و سناریو دوم با مخازن شماره 2و3 و4 و 5 و در آخر سناریو سوم با استفاده از مخازن شماره 1 و3 میباشد. مقایسه نتایج شبیه سازیها نشان داد سناریو اول، با استفاده از مخازن شماره 3 ، 4 و 5 با ابعاد 150 150 3، دبی پیک سیلاب خروجی را %66 درصدکاهش داد.

کلیدواژه ها:

راهکارهای مدیریتی ، شبیه سازی ، بارش– رواناب ، حوضچه های تأخیری ، نرم افزار SSA