شناسایی غذاهای مهندسی ژنتیک شده تراریخته در ازمایشگاه های مواد غذایی

با گسترش علم و بکارگیری بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک در امر بهبود کیفیت و کمیت غذا نگرانی ها در مورد ترکیبات جدیدی که در این گونه غذاها تولید می شود و می تواند به سلامت مصرف کننده صدمه بزند افزایش یافته و امنیت این غذاها مورد تردید قرارگرفته است ا ز این روست که در کشورهای مختلف برچسب گذاری محصولات تراریخته اجباری شده است نگرانی از آنجا منشا می گیرد که بعلت تمایل کمتر مشتریان به خرید این محصولات برخی از تولید کنندگان از برچسب گذاری امتناع کنند لذا نیاز به روشهای سریع و مطمئن شناسایی این محصولات بیشتر از پیش ضروری به نظر می رسد برای تشخیص این گونه غذاها سه روش عمده و کاربردی وجود دارد روش اول شناسایی براساس DNA based method) DNA است دراین مورد نمونه گیری باید دقیق باشد بطوریکه از خود تشخیص ازمایشگاهی مهمتر است روش دوم شناسایی پروتئین های خاص می باشد که منشا آنها مهندسی ژنتیک می باشد در صورت وجود DNA مهندسی شده یک پروتئین جدید خواهیم داشت که می توان آن را به روشهای گوناگون مورد ارزیابی قرار داد روش سوم که جدیدتر از دو روش قبلی است و به روش تشخیص مستقیم شهرت پیدا کرده استفادها ز پرتو فروسرخ نزدیک یا Near Infrared می باشد که درمرد رانداپ سویای مهندسی شده با موفقیت مورد ازمایش قرارگرفته ولی هنوز در ابتدای راه قرار دارد.

کلیدواژه ها:

بیوتکنولوژی ، مهندسی ژنتیک ، روشهای ازمایشگاهی ، غذای تراریخته ، امنیت غذایی ، تقلبات غذایی