نقش تعدیل گری پویایی محصول در رابطه بین یادگیری بین سازمانی و توسعه مشترک محصول

هدف از انجام این پژوهش، تاکید بر توسعه مشترک محصول به عنوان یک عامل کلیدی در مزیت رقابتی صنایع تولیدی می باشد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر یادگیری بین سازمانی بر توسعه مشترک محصول با تعدیل گری پویایی محصول می پردازد. جامعه آماری پژوهش شرکت های تولیدی فعال در شهر صنعتی رشت می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. به منظور ارزیابی برازش مدل و آزمون فرضیه های پژوهش ۶۸ شرکت مورد بررسی قرار گرفتند. مدل پژوهشی بر مبنای روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart PL۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد یادگیری بین سازمانی بر توسعه مشترک محصول تاثیر مثبت و معناداری دارد و این رابطه را متغیر پویایی محصول تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

توسعه مشترک محصول ، یادگیری بین سازمانی ، پویایی محصول