شناسایی نیمرخ علایم اختلال وسواسی جبری مقاوم به درمان دارویی بر اساس طبقه بندی ونکوور و ارتباط آن با شدت علایم وسواس براساس مقیاس ییل براون

هدف مطالعه حاضر مشخص کردن نیمرخ علایم بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری مقاوم به درمان دارویی بر اساس طبقه بندیونکوور و ارتباط آن با شدت علایم وسواس براساس مقیاس ییل براون می باشد. روش پژوهش این مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده و از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه روانپزشکی بزرگ مهر تبریز، 45 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی جبری مقاوم به درمان داروییبا توجه به معیارهای ورود و خروج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های ییل براون وونکوور جمع آوری و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در سطح 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این پژوهشنشان داد که میانگین شدت علایم اختلال وسواس جبری بر اساس مقیاس های ییل براون 8/65+20/54 و ونکوور 43/56+26/62 مربوط به افکار مزاحم می باشد. علایم طبقات وسواس آلودگی، دقت و بلاتکلیفی در مقیاس ونکوور ارتباط معنی دار با شدت ییل براونی داشتند(P<0/05). همچنین بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری مقاوم به درمان دارویی خصوصیات علامت شناسی متفاوتی دارند و درطبقه های آلودگی، دقت و تردید یا بلاتکلیفی بارزتر هستند.

کلیدواژه ها:

نیمرخ علایم ، اختلال وسواسی جبری ، مقاوم به درمان ، طبقه بندی ونکوور ، ییل براون