بررسی رابطه احساس تنهایی با سلامت روانی و خودکارامدی سالمندان

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی و به صورت پیمایشی می باشد. هدف این پژوهش بررسی رابطه احساس تنهایی با سلامت روانی و خودکارامدی سالمندان می باشد. جامعه آماری پژوهش سالمندان شهر تهران بوده اند که تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران384 نفر محاسبه شد و پرسشنامه ها به صورت تصادفی بین آنها توزیع شد. روایی سؤالات پرسشنامه توسط اساتید و متخصصان حوزه روان شناسی مورد تأیید قرار گرفت، پایایی آن نیز با آزمون آلفای کرونباخ 0/83 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، از نرم افزار spss استفاده شده است. آزمون کولموگروف اسمیرنوف غیرنرمال بودن داده ها را نشان داد، لذا جهت بررسی فرضیات پژوهش از آزمون ناپارامتریک اسپیرمن استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها بیانگر این بود که رابطه همبستگی بین دو احساس تنهایی و سلامت روان سالمندان شهر تهران با ضریب 0/826 و sig=0.002 تایید شده و با سطح اطمینان 95 درصد مورد قبول است. به دلیل این که سطح معناداری در ضریب همبستگی کمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقیم و معناداری بین دو متغیر احساس تنهایی و سلامت روان سالمندان شهر تهران وجود دارد و در نتیجه فرض H0 رد شده و فرض H1 مورد تأیید است. همچنین ادامه یافته ها نشان داد که رابطه همبستگی بین دو متغیر احساس تنهایی و خودکارامدی سالمندان شهر تهران با ضریب 0/830 و sig=0.002 تایید شده و با سطح اطمینان 95 درصد مورد قبول است. به دلیل این که سطح معناداری در ضریب همبستگی کمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقیم و معناداری بین دو متغیر احساس تنهایی و خودکارامدی سالمندان شهر تهران وجود دارد و در نتیجه فرض H0 رد شده و فرض H1 مورد تأیید است.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، سلامت روان ، خودکارامدی ، سالمندان.