بررسی مبنای کمال گرایی در فرهنگ اسلامی و نتایج برآمده از آن

انسان در فرهنگ اسلامی، به دنبال خیر و ارتباط برقرار کردن با کمال مطلق و آراسته شدن به اسماء و صفات اوست. هدف این نوشتار: تبیین و شناخت کمال گرایی انسان در فرهنگ اسلامی که همان هدف آفرینش و کمال انسان است، می باشد. با توجه به شناخت انسان در فرهنگ اسلامی، این مبنا اثبات می گردد که حاکمیت مطلق جهان با خداوند است و خدای تعالی از آنجا که منبع پاکی و طهارت و زیبایی هاست، فرهنگی را مقبول می داند که دارای مولفه هایی همچون حاکمیت مطلق الهی، توحیدی شدن، ولایت مدار بودن و نتایج برآمده از آنها مانند عزت مندی و ظلم ستیزی و حاکمیت انسان مهذب است. روش: در پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی و تحلیلی به بررسی کمال گرایی در فرهنگ اسلامی می باشد. نتیجه گیری: در فرهنگ اسلامی، پروا و تقوای الهی بر مبنای ایمان به غیب، یکی از رموز تکامل آفرین و راه رسیدن به سعادت دنیا و آخرت انسان است. با تشکیل حکومت جهت اجرای احکام اسلامی و الگوپذیری از اسوه های انسانی- الهی، می توان به هدف نهایی خلقت یعنی توحید و یکتاپرستی و رسیدن به لقاء و رضوان الهی- که همان نهایت کمال انسانی است- دست یافت؛ پس کمال انسان در این نگاه بر مبنای مادی گرایی و انسان مداری مشخص نمی شود. کسب بیشترین خیر در زندگی دنیا، و به عبارتی، قدرت دنیایی و رفاه مادی، قدرت برتر در عرصه فرهنگ اسلامی نیست و حکومت به عنوان هدف اصلی و کمال نهایی انسان در نظام سیاسی اسلامی مطرح نمی باشد. در نظام سیاسی اسلام حکومت کردن بر مردم به عنوان هدف اصلی و کمال نسانی تلقی نمی گردد. پس با شناختی که اسلام از انسان ارائه می دهد، هدف فرهنگ آن، کمال انسان و جامعه انسانی است؛ یعنی هدف انسان و جامعه انسانی این است که به حقیقت هستی نزدیک گردد.

کلیدواژه ها:

مبنا ، کمال گرایی ، شناخت ، انسان ، فرهنگ اسلامی