بررسی روابط ساختاری پنج عامل شخصیت، تیپهای زمانی، فرسودگی تحصیلی، رضایت از مدرسه با رضایت از زندگی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی الگوی علی روابط پنج عامل شخصیت، تیپهای زمانی، فرسودگی تحصیلی، رضایت از مدرسه و ارتباط آنها با رضایت از زندگی دانش آموزان دختر شهر ارومیه بود. 354 دانش آموز دختر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده به پرسشنامه های: پنج عامل شخصیت مک کری کاستا((1991پرسشنامه ی صبحی عصری هورن و استبرگ (1976)، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی سالما-آرو (2005) وپرسشنامه چند بعدی رضایت از زندگی هوبنر (2007) پاسخ دادند.داده ها با استفاده از روش توصیفی تحلیلی(تحلیل مسیر) تجزیه تحلیل شدند. برازش مدل مناسب بود. نتایج نشان داد بین پنج عامل شخصیت، فرسودگی تحصیلی، رضایت از مدرسه با رضایت از زندگی رابطه ی معنادار می باشد. اثر مستقیم باوجدان بودن((-0/32، تیپ های زمانی((-0/12، فرسودگی تحصیلی-0/16 بر رضایت از زندگی منفی و معنی دار می باشد. اثر مستقیم رضایت از مدرسه بر این متغیر نیز((0/22 مثبت و معنی دار می باشد. مدل پیشنهادی، 28 درصد ازکل واریانس رضایت از زندگی را در نمونه تبیین می کند. نتایج بدست آمده نشان داد با وجدان بودن، تیپهای زمانی، فرسودگی تحصیلی و رضایت از مدرسه قادر به تبیین تغییرات رضایت از زندگی و پیشبینی آن هستند. نتیجه گیری میشود با بهرهگیری از متغیرهای فردی میتوان در محیطهای آموزشی رضایت از زندگی دانش آموزان را پیشبینی نمود.

کلیدواژه ها:

پنج عامل شخصیت ، تیپهای زمانی ، فرسودگی تحصیلی ، رضایت از مدرسه ، رضایت از زندگی.