تعیین رابطه سازگاری اجتماعی و تحصیلی با خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان قشم

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه سازگاری اجتماعی و تحصیلی با خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان قشم بود. روش تحقیق مورد استفاده از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان قشم در سال تحصیلی 98-1397 بود که تعداد آن ها برابر با 512 نفر می باشد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد 219 نفر محاسبه شد و به روش خوشه ای ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ، سازگاری تحصیلی بیکر و سیریاک و خودکارآمدی شرر (1988) استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون های کلموگروف- اسمیرنف و ضریب همبستگی کندال و رگرسیون چند متغیری با استفاده از نسخه 23 نرم افزار spss استفاده شد. بررسی وضعیت فرضیات تحقیق از طریق آزمون ضریب همبستگی کندال نشان داد، بین سازگاری تحصیلی با خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان قشم ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد (p> 0/01). همچنین بین سازگاری اجتماعی با خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان قشم رابطه معنی دار وجود دارد (p> 0/01). سازگاری تحصیلی و سازگاری اجتماعی پیش بینی کننده خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی بودند (p> 0/01) و بر اساس مقدار R2 تعدیل شده 22/7 درصد از تغییرات واریانس خودکارآمدی دانش آموزان توسط سازگاری تحصیلی و سازگاری اجتماعی تبیین می شود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت، رفتار سازگارانه دانش آموزان می تواند با خودکارآمدی دانش آموزان رابطه داشته باشد و به افزایش پیشرفت تحصیلی آنان منجر شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، سازگاری تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان