حقوق بشر در آینه وحی

اندیشمندان اسلامی باورمندند تنها با توجه به حقوق طبیعی و فطری به عنوان مبنا و پشتوانه حقوق موضوعه است که بسیاری از مقررات و قوانین اسلامی قابل توجیه و تفسیر می باشد، وگرنه تفسیر برخی از حقوق بدون توجه به مبانی طبیعی آنها از جمله اصل غائیت ممکن نمی باشد. همانگونه که اندیشمندان مادیگرا با همه تلاش در راستای حقوق بشر و جهان هستی به دلیل عدم آشنایی و اعتقاد به اصل غائیت قادر به تفسیر صحیح آن نیستند و مبنای درستی برای توجیه آن ندارند. در حالی که از نظر فلسفه اجتماعی اسلام علاوه بر رابطه فاعلی رابطه غایی نیز مطرح است چرا که در فلسفه الهی میان انسان و مواهب طبیعی علاقه غایی وجود دارد. یعنی مواهب عالم برای انسان آفریده شده است. اما در فلسفه مادی این مساله پذیرفته نشده و رابطه موجودات راکاملا0 تصادفی دانسته، به همین خاطر قادر به تفسیر و توجیه حقوق فطری نیست. از طرفی وجه اختلاف و تمایز انسان از سایر موجودات که جایگاه او را در نظام آفرینش برتری بخشیده. وجود قوه عقل و اختیار در نهاد انسان است. واین تمایز موجب گردیده تا چنین موجودی لایق حقوق و امتیازاتی متناسب با ماهیت خود باشد. به همین دلیل جایگاه و حقوق وی از منظر قرآن حائز اهمیت است. و این مقاله بر آن است تا حقوق بشر را با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار داده تا مشخص گردد که انسان با ماهیتی که جهان آفرین از طریق آیات از آن سخن گفته شایسته مجموعه حقوقی است که مناسب با حقیقت وی و لازمه رسیدن به کمال او است.

کلیدواژه ها:

بشر ، حقوق ، عدل ، قرآن وکرامت ذاتی