بررسی دیدگاه پیتر دالگرن در خصوص نوسازی دموکراسی توسط رسانه های نوین

دانشگاه پیام نور (همه مراکز) 

پیتر دالگرن مدیر گروه علوم ارتباطات و رسانه دانشگاه لوند سوئد است . نظریات ایشان با تمرکز بر روی فعالیت رسانه ها و دموکراسی ، از افق نظریه اجتماعی و فرهنگی مدرن متاخر است . درباره تغییرات دموکراسی، تغییر بسیار جزئی را درباره منطق کاربردی رسانه های جدید ارائه کرده است. وی برخلاف کاستلز و دیگران عنوان می دارد که رسانه های جدید در حال دگرگونی سیاست هستند زیرا زندگی سیاسی به مقدار زیادی در محدوده رسانه ها قرار گرفته است. به بیان دیگر، سیاست به گونه ای رو به رشد به صورت یک پدیده رسانه ای سازماندهی شده است. می توان این نظریه را به این صورت تفسیر کرد که روزنامه نگاران، برنامه سازان، ارائه دهندگان سرویس های اینترنتی و سیاستمداران در یک رقص خودارجاع قرار دارند و سایر مردم فقط تماشاچیان صرف هستند. مسلما اینها، تا حدی بیان کننده بار تحمیلی و خطرات سیاستی هستند که توسط رسانه ها رهبری می شوند، ولی خود دالگرن تفاسیر مهم تر و تا حدی هراس آور را در این باره ارائه داده است. بحث وی این است که سیاست، منطق رسانه ها را پذیرفته و در این فرآیند خودش دگرگون شده است. اما، این بدان معنا نیست که تمام سیاست توسط رسانه ها محدود شده یا این که این گونه سیاست، تسکین دهنده، فاقد بار اخلاقی و عاری از استفاده از نیروی سیاسی است، حتی در جاهایی که به آن به عنوان نیروی مخاطبان متنوع نگریسته می شود. اما، به هر حال این موضوع بازبینی این دیدگاه است که شیوه های رسانه ای، به هر طریق که هست، فقط به دنیای سیاست چسبیده اند، و عملکرد واقعی آنها، تنها نمایش یک واقعیت خارجی است. ایده منطق رسانه ای در ارتباط با گستره ای که در آن، بیشتر انواع نمودهای سیاسی توسط ارتباطات الکترونیک رسانه ای می شوند، بهتر درک می شود. همانطور که کاستلز نیز اشاره می کند ، نیروهای دخیل را باید به عنوان نیروهای فرهنگی شناخت، چون فرهنگ از فرآیندهای ارتباطات و سیستم های ارتباطی متکی بر الکترونیک ساخته شده است که در حال حاضر کلیه نمودهای فرهنگ را شامل می شوند. به بیان دیگر، فرهنگ های رسانه ای شده برخی از شرایط کلیدی (توجه کنید فقط برخی شرایط را فراهم می کنند که سبب بازسازی فضای سیاسی، هویتها و دنیاهای خیالی می شوند). رسانه ای شدن سیاست به صورتی که توصیف شد، بخشی از چیزی است که به عنوان تغییر فرهنگی در سیاست و یک ویژگی بازنگری سیاست مدرن شناخته شده می باشد.