بررسی تاثیر تغییرات کاربری اراضی بر هیدرولوژیکی حوضه آبخیز(حوضه آبخیز زاینده رود اصفهان)

تغییرات کاربری موجب تغییر مولفه های مختلف چرخه هیدرولوژیکی و افزایش و یا کاهش مقادیر رواناب می شوند. هدف از این تحقیق بررسی پاسخ هیدرولوژیکی حوزه آبخیز زاینده رود در پاسخ به تغییر کاربری اراضی متناظر آن است. در تحلیل کاربری اراضی مشخص گردید که بهبود کاربری حوزه باعث کاهش مقادیر رواناب از طریق افزایش نفوذپذیری، آب گذری به آبخوان سطحی و عمیق و افزایش تبخیر و تعرق می شود از طرفی با تخریب منطقه در جهت قهقرا مقدار رواناب افزایش یافته و مقادیر نفوذپذیری، آب گذری به آبخوان سطحی و عمیق و تبخیر و تعرق واقعی کاهش چشمگیری پیدا می نماید؛ لذا لزوم حفظ کاربری فعلی حوزه و بهبود و اصلاح آن یکی از راهکارهای اساسی در جهت مدیریت رواناب سطحی در حوزه آبخیز مورد مطالعه می باشد.

کلیدواژه ها:

حوزه زاینده رود ، رواناب ، کاربری اراضی