بارکاری در شغل راهبری مترو: عوامل موثر و راهکارهای بهبود

مقدمه: شغل راهبری قطار درون شهری در طبقه مشاغل نوظهور و پیچده به شمار می آید. به دلیل وجود مطالعات اندک در این زمینه، عوامل موثر بر بار کار راهبران به خوبی مشخص نشده اند. در این مطالعه، عوامل موثر بر بار کار راهبران واکاوی میشود و راهکارهای کنترلی ارایه میگردد.روش کار: در این مطالعه کیفی، داده ها با بررسی اسنادی، مصاحبه انفرادی و گروهی و بحث گروهی متمرکز گردآوری شدند. از ابزارهای تهیه شده توسط موسسه ارگونومی شغلی و موسسه طراحی ارگونومی به منظور گردآوری داده های میدانی استفاده شد. تحلیل محتوای مستقیم به منظور تجزیه و تحلیل داده ها به کار رفت.یافته ها: در مجموع تعداد 65 مضمون به عنوان عوامل موثر بر بار کار راهبران انتزاع گردید. مضمونهای استخراج شده در قالب نمودار استخوان ماهی در 8 طبقه دسته بندی و ترسیم شدند که عوامل مدیریت، نظارت و جو سازمانی؛ زیرساختها؛ طراحی شغل؛ سیر؛ و محیط به عنوان فاکتورهای دور و فشار زمانی، تبادل اطالعات و ویژگیهای فردی به عنوان فاکتورهای نزدیک تعیین شدند.نتیجه گیری: برخی از فاکتورهای دور جزء ماهیت سیستم حمل و نقل شهری هستند که تنها راهکار پیشنهادی تعدیل از طریق برنامه های جبرانی است و برخی دیگر با برنامه ریزی طولانی مدت و اجرای مداخاات موثر قابل حل هستند. به هر حال در کوتاه مدت با تمرکز بر فاکتورهای نزدیک و در طوالنی مدت با تمرکز بر فاکتورهای دور مدل استخوان ماهی استخراج شده در این مطالعه، میتوان بار کار راهبران را تعدیل کرد.

کلیدواژه ها:

بار کار ، پژوهش کیفی ، راهبری مترو