ایجاد یک شاخص عددی جهت اندازه گیری میزان بارکاری در شبیه ساز وظایف خلبان

مقدمه: بررسی عملکردی خلبان در زمانی که چندین وظیفه مختلف بر عهده وی گذاشته می شود،مستلزم رویه ای می باشد که بر مبنای آن، بتوان مشخصه های یک سناریو را با کمک شبیه ساز طی یک روند سیستماتیک بدست آورد. سیموالتور عملکرد چند وظیفه ای خلبان یک شبیه ساز استاندارد ازوظایف کلی خلبان میباشد که در سازمان ناسا توسعه یافته است.روشکار: با بهره گیری از تیوری اطلاعات، نرخ تبادل داده تولید شده در زیرسیستمهای مختلف شبیه ساز محاسبه شده و با برآیند گرفتن از آنها، یک مااک عددی واحد جهت تخمین بارکاری کلی ارایه گردید. پس از آن به منظور بررسی اعتبار شاخص استخراج شده، سه تست طراحی گردید که در آنها سطوح مختلف بارکاری شامل کم، متوسط و زیاد بر مبنای نرخ تبادل داده بکار رفته در هر یک برچسب زده شد. این تستها توسط سوژه های انسانی در جایگاه خلبان اجرا شده و در خاال آنها، نظر شخصی هر فرد پیرامون بارکاری ادراک شده توسط او به وسیله پرسشنامه ناسا-تیالایکس ثبت گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده حکایت از آن دارد که میانگین نمره اختصاص داده شده از سوی سوژه ها به بارکاری کلی، در سه سطح تعریف شده با استفاده از تیوری اطالعات، دارای اختااف معنادار آماری میباشد )P<0/001(؛ به صورتی که این مقدار از سطح کم به متوسط و از متوسط به زیاد، روندصعودی قابل توجهی را از خود نشان میدهد.نتیجه گیری: شاخص کمی پیشنهاد شده، در تعیین میزان بارکاری موجود در شبیه ساز ناسا از کارایی کافی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

شبیه ساز عملکرد چند وظیفه ای خلبان ، تعامل انسان و ماشین بارکاری ، تیوری اطلاعات ، نرخ تبادل داده