بررسی تاثیر مدیریت آبیاری بر عملکرد دانه رقم ایروفلور آفتابگردان در ارومیه

به منظور بررسی اثرات تنش کمبود آب، مقادیر متفاوت نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد در رقم ایرو فلور در آفتابگردان روغنی آزمایشی در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی ساعتلوی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی واقع در 25 کیلومتری ارومیه اجرا گردید. این تحقیق به صورت کرتهای دو بارخرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بود. فاکتور اصلی شامل تیمار آبیاری دارای سه سطح آبیاری مطلوب ،(I1)، تنش ملایم ( I2) و تنش شدید خشکی (I3) ( به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 50، 70 و 90 درصد ظرفیت زراعی) بود. فاکتور فرعی شامل سه سطح نیتروژن N2 ، N1 و N3 به ترتیب کاربرد معادل 100، 160 و 220 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و تراکم بوته به عنوان تیمار فرعی فرعی دارای سه سطح تراکم 5/55، 6/66 و 8/33 بوته در متر مربع بودند که به طور تصادفی در کرتهای اصلی و فرعی و فرعی فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که تاثیر تنش خشکی، نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، تعداد دانه در هر طبق، قطر طبق، درصد مغز به کل دانه و وزن هزار دانه معنیدار بود. تنش خشکی شدید در مقایسه با تیمار آبیاری مطلوب باعث کاهش عملکرد دانه به میزان تقریبی 44 درصد گردید. افزایش کاربرد نیتروژن موجب افزایش عملکرد دانه شد. عکس العمل عملکرد دانه نسبت به افزایش تراکم بوته مثبت بود. کلیه اجزای عملکرد نسبت به تغییر تراکم حساسیت نشان دادند. شاخصبرداشت با افزایش شدت تنش خشکی و تراکم کاهش یافت. بر اساس نتایج حاصله از این پژوهش در شرایط مطلوب و تنش خشکی ملایم کاربرد 220 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و افزایش تراکم بوته جهت تولید عملکرد مناسب می باشد، در حالی که در شرایط تنش خشکی شدید افزایش مصرف نیتروژن و تراکم بوته تاثیر بسیار ناچیزی بر افزایش عملکرد دانه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تنش کمبودآب ، نیتروژن ، تراکم بوته ، عملکرد