مدل یابی رابطه مدیریت استعداد و نوآوری: نقش واسطه ای دلبستگی شغلی دبیران دوره دوم راهنمایی شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر بررسی مدل یابی رابطه مدیریت استعداد و نوآوری با نقش واسطه ای دلبستگی شغلی دبیران دوره دوم راهنمایی شهر تهران است. روش: همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. به این منظور 300 معلم از مدارس مناطق 10)، 11، 12، 13، 14، 15، 16، 17، 18، 19، 20، (21 در مقطع دوم راهنمایی بودند، تشکیل میدهند که این تعداد به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند و به مقیاس مدیریت استعداد احمدی و همکاران (1391)، دلبستگی شغلی لودال و کنجر (1968)، خلاقیت رندسیپ 1979)،به نقل از ایوانسیوچ و ماتسون، (1979 پاسخ دادند. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل مسیرنشان داد که مدل مورد نظر، برازش مناسبی دارد و دلبستگی شغلی نقش واسطهای بین مدیریت استعداد با نوآوری ایفا میکند. %38 از نوآوری توسط متغیرهای پژوهش تبیین شد که در نوع خود تبیین خوبی است. نتیجه گیری: نتایج حاکی از برازش خوب مدل بود و نشان دهنده رابطه معنادار بین مدیریت استعداد با نوآوری در بین دبیران دوره دوم راهنمایی منتخب شهر تهران با نقش واسطهای دلبستگی شغلی بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، نوآوری ، دلبستگی شغلی