ارتباط علائم عصبی-روانی,فرسودگی شغلی با خودکارآمدی کارگران شرکت سایپا

هدف از انجام این پژوهش بررسی علائم عصبی-روانی, فرسودگی شغلی با خودکارآمدی کارگران شرکت سایپا بود. جامعه آماری این پژوهش را کارگران شاغل در سالن رنگ تشکیل میدهد که بالغ بر 500 نفر در شیفت صبح بوده اند. از 300 پرسشنامهای که در بین کارکنان پخش شد تعداد 250 پرسشنامه قابل استفاده بود و مابقی از روند کار کنار گذاشته شد. این بررسی به روش توصیفی از نوع همبستگی صورت گرفت و جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد علائم عصبی-روانی، فرسودگی شغلی مازلاک و خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. داده ها با کمک آمار توصیفی و شاخص های آمار استنباطی (همبستگی و رگرسیون) تحلیل شده و یافته های پژوهش نشان می دهد بین علائم عصبی-روانی و فرسودگی شغلی کارگران سالن رنگ سایپا رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین علائم عصبی-روانی با میزان خودکارآمدی کارگران سالن رنگ سایپا رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بین فرسودگی شغلی با میزان خودکارآمدی کارگران سالن رنگ سایپا رابطه منفی و معناداری وجود دارد و همچنین علائم عصبی-روانی و فرسودگی شغلی پیش بینی کننده ی میزان خودکارآمدی کارگران سالن رنگ سایپا است. بنابراین در سازمان ها و کارخانجات بزرگ باید سیستمی برقرار شود تا باتوجه به شرایط و شیفت های کاری و باتوجه به سالن های موجود در کارخانجات صنعتی از جمله خودروسازی , میزان فرسوگی شغلی در بین کارگران کاهش یابد و در نتیجه علائم عصبی روانی در آنها تا حدود قابل توجهی بهبود یافته و خودکارآمدی کارگران افزایش پیدا کند.

کلیدواژه ها:

علائم عصبی-روانی ، فرسودگی شغلی ، خودکارآمدی