ارائه الگوی مطلوب کاربری زمین به منظور کاهش آلودگی هوا (محدوده اقدسیه)

ارتقای کیفیت محیط اعم از انسان ساخت و طبیعی و بهبود زیست پذیری شهری از اهداف عمده حرکت به سوی الگوی شهرهای پایدار به شمار می آید، از این رو تعیین راهکارهایی جهت کاهش مصرف منابع و تولید آلودگی در شهرها در راستای تحقق این اهداف می باشند؛ درحالی که تمرکز روزافزون جمعیت و فعالیت در کلان شهرها کیفیت زیست محیطی این مناطق را بیش از پیش تهدید می نمایند. آلودگی هوا یکی از مهمترین علل ناپایداری است که نه تنها درسطوح محلی بلکه در سطح جهانی نیزاثرات مخرب خود را اثبات نموده است لذا برای مقابله با این ناپایداری راه کارهای متعددی به کاربسته شده است یکی از این راهکارها که اخیرا مورد توجه قرار گرفته است کاهش آلودگی هوا و اثرات جانبی آن از طریق رشد هوشمند شهری و اصول ترکیبی کاربری ها در این نظریه است. در این مقاله سعی می شود با استفاده از این نظریه از طریق برنامه ریزی یکپارچه حمل ونقل و کاربری زمین در جهت کاهش آلودگی هوای منطقه اقدسیه (تحت پوشش ایستگاه پایش آلودگی هوا ) به راهکارهای موثر دست یافت. با توجه به اصل استاندارد کیفیت هوا 1بیش از 203 روز 2 وضعیت هوای منطقه مورد بررسی در حالت ناپاک و خطرناک قرار داشته است و این در حالی است که کاربری مسکونی بیشترین سهم را در منطقه به خودش اختصاص داده است، لذا این مقاله کوشیده است با استفاده از روش کاربری ترکیبی از طریق اصلاح سطوح عملکردی کاربری ها، جانمایی مناسب عملکرد و فعالیت به الگوی مطلوب کاربری دست یابد. از این طریق می توان سفرهای غیرکاری و میزان آلودگی هوا را کاهش داده و در جهت نیل به بهبود و ارتقای کیفیت محیطی و دستیابی به الگوی پایدار توسعه در مقیاس محلی گام برداشت.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، توسعه پایدار ، رشد هوشمند ، برنامه ریزی کاربری زمین ، کاربری ترکیبی