طراحی ساختمان بلند با رویکرد بهینه سازی سازه خرپای جانبی

امروزه با افزایش جمعیت و پیشرفت تکنولوژی، مسئله کمبود فضا به یک دغدغه اصلی برای معماران و مهندسین تبدیل شده است. از این رو نزدیک به یک قرن است که مهندسان سازه به همراه معماران، جهت حل این مشکل، رو به طراحی سازه های بلند آورده اند. ساختمانهای بلند همواره بر اساس بارهای جانبی وارد بر آنها تحلیل و طراحی میگردند. در پژوهش حاضر با استفاده از مبانی معماری پارامتریک و طراحی مولد بهعنوان یکی از پایههای معماری بیونیک، ساختمانهای بلند با سیستم سازهای دیاگرید با فرمهای متنوع از لحاظ زاویه بین اعضای دیاگرید و همچنین تغییر زوایا در طول ارتفاع سازه و بر اساس بارگذاری باد در شهر تهران تحلیل شدهاند تا با بررسی نتایج آنها بتوان تصمیم درستی اتخاذ نمود و ساختمان مطلوب و بهینه را برای شرایط باد تهران، طراحی کرد. به این منظور با استفاده از نرم افزارهای طراحی، نمونه های اولیه طراحی شده و با استفاده از نرم افزارهای تحلیل، مورد ارزیابی قرار گرفته و سپس نتایج، مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج حاصل نشان از این امر دارد که در طراحی سازههای بلند، سختی 1 سازه بسیار محدودکننده در طراحی است و صرف این مطلب که مقاطع دارای مقاومت 2 کافی باشند، برای ما کافی نیست. تمامی این فرایندها و نتایج به کمک نرم افزارهای بهینه یابی و تحلیل سازهای سپ، کارامبا و اختاپوس به دست آمده و در پایان نیز بهترین سازه، برای شهر تهران طراحی شده است

کلیدواژه ها:

ساختمان بلند ، بار جانبی ، سیستم دیاگرید ، طراحی مولد ، بهینه یابی