بررسی نقش مذهب شیعه بر هنر و معماری امام زادگان ایران

ساخت مقابر برای بزرگان دینی و سیاسی از دیرباز در جهان مرسوم بوده است. وجود تعداد زیادی از این بناهای آرامگاهی در ایران، اهمیت ساخت این گونه از ابنیه را در بین ایرانیان یادآور می شود. همزمان با ورود اسلام به این کشور، معماری ایرانی و به تبع آن مقبره سازی وارد برهه جدیدی از تاریخ خود شد. در ادامه نیز با گسترش مذهب تشیع، معماران و هنرمندان شیعه به انعکاس باورها و اعتقادات خود در گونه های خاصی از معماری مانند مساجد وآرامگاه ها پرداختند. هدف از این نوشته، یافتن رابطه ای معقول بین باورهای شیعه و هنر و معماری امامزادگان ایران می باشد. جهت پیدا کردن چنین رابطه ای در ابتدا احکام اسلامی با تکیه بر نظر تشیع در مورد ساخت آرامگاه بر مدفن اشخاص مورد بررسی قرارگرفت. در ادامه به طور مختصر، گونه ش ناسی معماری حکومت هایی که فرصت گسترش تفکر شیعه در آن دوره بود و به خصوص حکومت های شیعهمذهب، چون آلبویه و صفوی که همراه با رسمی شدن تشیع در ایران است، مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت طرح معماری و تزئینات آرامگاه های اسلامی و تاثیر اعتقادات تشیع بر آنها بررسی شد. مطالعات به روش کتابخانه ای و روش تحقیق، پژوهشی توصیفی تحلیلی است. در آخر این نتیجه حاصل می گردد که اعتقادات معمار شیعه در هنر و معماری امامزادگان ایران از تزئینات تا طراحی تاثیر بسیاری داشته است و معمار از این مجرا برای بیان مفاهیم مدنظر خود استفاده کرده و حتی باعث شکل گیری گونه خاصی از معماری آرامگاهی و معماری ایرانی اسلامی، با نام امام زاده ها شده است.