اثر الگوهای پیوند از دور (سیگنالهای بزرگ مقیاس اقلیمی) بر بارش استان مازندران

مدیریت خشکسالی ها و برنامه ریزی منابع آب شرب و کشاورزی وابستگی انکارناپذیری به پیش آگهی از بارش دارد که نقش بسیار مهمی را در اتخاذ سیاستهای آتی در بهرهوری از امکانات و بهینهسازی هزینه ها ایفا میکند. در این پژوهش، به بررسی تاثیر سیگنالهای بزرگ مقیاس اقلیمی بر روی بارش استان مازندران پرداخته شد. اثر سیگنالهای اقلیمی بر بارش بهصورت همزمان و با تاخیر، توسط روشهای آماری (ضریب همبستگی پیرسون) مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی ضریب همبستگی بین سیگنالها و بارش نشان داد که همبستگی همراه با تاخیر، مقادیر بیشتری نسبت به بررسی همزمان داشت. نتایج بررسی همبستگی بین شاخصهای اقلیمی و بارش ماهانه با یک گام تاخیر نشان داد که در ایستگاه بابلسر، شاخصهای AMM، NINO1+2، NINO3، NINO4، TNA و WHWP دارای همبستگی معنیدار با بارش بودند. شاخصهای AMM، NINO1+2، NINO3، ONI، TNA و WHWP همبستگی معنیداری با بارش ایستگاه قراخیل داشتند. همچنین بر پایه یافته ها، همبستگی بین سیگنالهای اقلیمی و بارش ایستگاه نوشهر، اختلاف معنیداری با شاخصهای AMM، NINO 1+2، NINO3، NINO 3,4، TNA و WHWP داشت. همبستگی بین بارش رامسر و سیگنالهای اقلیمی حاکی از ارتباط معنیدار سیگنالهای AMM، NINO1+2، NINO3، TNA و WHWP بود. با این وجود، پیشبینی با تاخیر این مزیت را دارد که میتوان وضعیت بارش را از پیش تعریف نمود و در مدیریت بهره برداری از منابع آب حوزه آبخیز، دخالت داد.

کلیدواژه ها:

بارش ، سیگنالهای اقلیمی ، شاخص ، ضریب همبستگی ، مازندران.