بررسی روابط بین صفات در 22 ژنوتیپ پسته (Pistacia vera L.) در خراسان رضوی

این پژوهش با هدف شناسایی ژنوتیپ های پسته (Pistacia vera L.) که قابلیت معرفی به عنوان رقم را دارند، در کلکسیون ارقام پسته استان خراسان رضوی در سال های ( 1395-96 و ( 1396-97 اجرا شد. نتایج بدست آمده نشان داد که ژنوتیپ شماره یک با 4/4 روی شاخه انتهایی و 3/4 روی شاخه جانبی، بیشترین جوانه گل را داشت و در سطح یک درصد با سایر ژنوتیپ ها اختلاف داشت. کمترین جوانه گل ریزش کرده در شاخه انتهایی و جانبی در ژنوتیپ های شماره یک و سه مشاهده گردید. همچنین همبستگی مثبت بین طول شاخه انتهایی و تعداد جوانه گل در شاخه انتهایی (R2=0.63**) بدست آمد. بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر عملکرد در سطح یک درصد اختلاف معنی دار وجود داشت؛ بطوریکه بیشترین و کمترین عملکرد با 14/7 و 1 کیلوگرم به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های شماره 20 و 21 بود.همبستگی مثبت بین عملکرد با تعداد جوانه گل ریزش کرده در شاخه انتهایی (R2=0.56**) حاصل شد. درصد میوه های پوک بین ژنوتیپ های مختلف در سطح یک درصد معنی دار بود و در این بین ژنوتیپ شماره هفت با 58 درصد بیشترین و ژنوتیپ شماره سه با 14/1 درصد کمترین میزان را نشان دادند. وزن میوه خشک بین ژنوتیپ ها در سطح یک درصد معنی دار بود و در این میان ژنوتیپ شماره 14 با 1/22 گرم بیشترین و ژنوتیپ شماره 9 با 0/6 گرم کمترین بود. بنابراین ژنوتیپهای شماره 20، 16، 2 و 18 را میتوان به عنوان ژنوتیپهای امید بخش جهت معرفی به باغداران وارد مراحل بعدی برنامه های بهنژادی رقم نمود.

کلیدواژه ها:

پسته ، عملکرد ، ریزش جوانه گل ، پوکی میوه