بررسی تاثیر پوشش بذر با محرک های رشدی تیپروسین، زاگرت و کادوستیم بر رشد گیاهچه چغندرقند

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر روشهای بهبود بذر روی خصوصیات جوانه زنی چغندرقندمنوژرم در سال 1394 در دانشکده کشاوزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی صورت پذیرفت.آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به مورد اجرا در آمد. فاکتورهایآزمایش شامل شتشوی بذر (شستشو و عدم شستشو)، رقم (شکوفا و پارس) و مقادیر مختلف فرآورده هایتپروسین (12/5، 25 و 37/5 سی سی در کیلوگرم بذر)، کادوستیم (12/62، 25/25 و 37/87 سی سی درکیلوگرم بذر) و زاگرت (20، 10 و 30 سی سی در کیلوگرم بذر) به همراه یک تیمار چسب و یک تیمار شاهد(بدون روکش) بودتد. شاخص های اندازه گیری شده شامل طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک بوته، درصدجوانه های نرمال، غیر نرمال و کل جوانه های سبز شده و نسبت طول ریشه چه به ساقه چه می باشد. رقمپارس با 6/07 سانتی مترنسبت به رقم شکوفا با 5/05 سانتی متر طول ریشه چه بطور معنی داری رشد بهتری داشت. تیمار زاگروت 30 سی سی در کیلوگرم در رقم پارس با میانگین 7/3 سانتی متر بیشترین طول ریشه چه را داشت. نتابج نشان داد تیمار تپروسین 12/5 سی سی در کیلوگرم و رقم پارس با میانگین0/054 سی سی در کیلوگرم و رقم پارس با میانگین 0/054 گرم بیشترین وزن خشک را داشت. میانگین کل بذرهای سبز شده برای رقم پارس 82 و رقمشکوفا 73 درصد است.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، گیاهچه ، پوشش ، یکنواختی