پیش بینی تعارضات زناشویی بر اساس سبک های عشق ورزی و طرحواره های ناسازگار اولیه حوزه بریدگی و طرد

هدف پژوهش حاضر پیش بینی تعارضات زناشویی بر اساس سبک های عشق ورزی و طرحواره های ناسازگار اولیه حوزه بریدگی و طرد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی چندگانه بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد متاهل شهر تهران منطقه یک بود که به روش نمونه گیری در دسترس 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (2005)، پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1375) و پرسشنامه الگوهای عشق استرنبرگ (1986) بود. برای تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS نسخه 25 استفاده شد. نتایج نشان داد که تعارضات زناشویی با طرحواره های ناشازگار اولیه حوزه بریدگی و طرد (r=0/37 و P> 0/01) رابطه مثبت و معناداری دارد و با سبک های عشق ورزی صمیمیت (r=0/31 و P> 0/01)، میل (r=0/28 و P> 0/01) و تعهد (r=0/37 و P> 0/01) رابطه منفی و معناداری دارد. همچنین نتایج نشان داد که سبک عشق ورزی تعهد با ضریب بتای استاندارد 0/23 (P> 0/01) و طرحواره های ناسازگار اولیه حوزه طرد و بریدگی با ضریب بتای استاندارد 0/28 (p> 0/01) پیش بینی کننده معنادار تعارضات زناشویی هستند. نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که لازم است در مداخلات و آموزش های که به زوجین داده می شود به نقش طرحوارهای ناسازگار اولیه حوزه طرد و بریدگی و سبک های عشق ورزی توجه شود.

کلیدواژه ها:

تعارض زناشویی ، طرحواره ، سبک های عشق ورزی