ارزیابی طراحی مرکز استعدادها و توانایی های کودکان با رویکرد خلاقیت و نوآوری با استفاده از مدل معادلات ساختاری نمونه موردی : منطقه 5 تهران

از مهمترین نیازهای هر جامعه، تعلیم و تربیت افرادی است که با اتکا به نیروی اراده و تعقل خویش، خلاقانه بیاندیشند و به جای وابستگی یا تقلید صرف از دستاوردهای دیگران، خود مولد دانش، فناوری و فرهنگ مناسب برای زندگی مستقل در عصر دانایی باشند. یکی از ویژگی های انسان که پرورش آن می تواند در پیشرفت فرد در جامعه موثر باشد، خلاقیت است. از آنجا که بهترین زمان برای تربیت و شکوفایی استعدادها، دورهی کودکی است، چگونگی رشد و پرورش نیروی خلاقیت کودکان به عنوان یک نیاز بشری در تمام ابعاد زندگی آیندهی آنان مطرح است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر طراحی مرکز استعدادها و توانایی کودکان با رویکرد خلاقیت و نوآوری بر شکوفایی خلاقیت کودکان در شهرک اکباتان تهران است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، اسنادی، پیمایشی مبتنی بر پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری خانوارهای ساکن شهرک اکباتان، روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 375 است. جهت تجزیه و تحلیلی داده ها از نرم افزارهای SPSS و لیزرل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که فضاهای آموزشی در رشد و شکوفایی خلاقیت های آنان تاثیرگذار هستند و فضاهای خلاق سبب رشد خلاقیت کودکان خواهد شد. بعد سرزندگی با مقدار(T =8/99 و β =0/7 ؛ بعد تنوع T =8/39) و β =0/63؛ بعد جذابیت T =5/97 و β =0/39 و بعد مشارکت T =9/19 و ( β =0/75 بر رشد خلاقیت کودکان موثر است، بنابراین در طراحی مراکز استعداد کودکان هر چقدر بیشتر به این ابعاد توجه شود، خلاقیت کودکان را در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

طراحی ، استعداد کودکان ، خلاقیت ، نوآوری