جریان قرآنی- تاریخی غدیر و پیشینه های تاریخ ساز آن

دهه دوم ذیحجه سال دهم هجری مثل دهه های تاثیرگذار دیگر (دهه اول محرم سال 61 هجری و ...)، یادآور پیشینه معرفتی و نیز میراث گذار رویدادهای تاثیرگذار بعدی است. رویداد تاریخی و تاریخ ساز غدیر در ماه های پایانی عمر با برکت رسول اکرم (ص)، به شکل گسترده ای مطرح و به ثبت رسید. اما همواره، این سوال مطرح است که چرا رسول خدا(ص)، این امر مهم (مساله جانشینی) را به سال آخر حیات نورانی خویش موکول کرد مقاله حاضر درصدد است با استفاده از منابع مکتوب و به روش توصیفی- تحلیلی، این مساله را مورد ارزیابی قرار دهد. نگارنده با مراجعه به آیات و روایات تاریخی بر این باور است که معرفی علی(ع) به عنوان وصی و جانشین پیامبر(ص)، بسان دعوت های چندگانه بعثت، در مراحل مختلف انجام شد. رسول اعظم(ص) از ابتدای بعثت و دعوت خویش و در ادامه مسیر با تدبیر آسمانی اش بارها (یوم الانذار، لیله المبیت و ...) به مساله مهم امامت امت و جانشینی در دوران پس از رحلتش، همت گماشته است. اما در سال آخر عمر شریفش (یوم الغدیر)، در جمع مسلمانان از ملل و نحل مختلف، با استفاده از توانمندی رسانه ای و میدانی آن روزگار، از فرصت خداداد، حداکثر استفاده را برده است. لذا پیامبر(ص) بر طبق فرمان الهی در تبیین اهمیت و نقش ولایت در تکمیل و استمرار اهداف بعثت و معرفی علی بن ابی طالب(ع)، هیچ کوتاهی نکرد و بلکه به همه وظایف خویش در حل بحران جانشینی، توجه داشته و اعمال مدیریت کرده است. لذا روز غدیر جمع بندی همه تلاش ها و اعلام های پیشین و اعلان وسیع و گسترده در پاسخ به بحران جانشینی برای مسلمانان بعدی و بلکه همه بشریت است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، پیامبر(ص) ، علی(ع) ، جانشینی ، غدیرخم ، تاریخ