ارائه راهکارهای مدیریتی در بهبود شرایط شبکه آبرسانی شهری با استفاده از الگوریتم ژنتیک مطالعه موردی: شهرک شهرداری کرمان

امروزه با رشد سرانه مصرف آب به دلیل افزایش جمعیت شهرها و صنعتی شدن کشور، همزمان با بالا رفتن سن سیستم های آبرسانی شهری باعث استهلاک و بعضا از کار افتادگی این سیستم ها شده است. این مساله مشکلاتی در زندگی روزمره مردم بوجود می ورد . در راستای حل این مشکل کارشناسان با شبیه سازی و مدل کردن این شبکه ها به پیش بینی و حل اینگونه مشکلاتی پیش از احداث ویا در زمان ترمیم آنها می پردازد. در تحقیق پیش رو با بهره گیری از بهینه سازی با قابلیت اطمینان توزیع آب، شامل 4 مرحله: 1. تعریف اجزاء ریسک، 2. اعتبار آنالیز و ارزیابی 3. رفتار قابل اعتماد و 4. انتخاب راه حل بهینه پایه اعتباری با استفاده از یک روش جستجوی خودکار، به آنالیز وبررسی شبکه آبرسانی شهرک شهرداری شهر کرمان پرداخته می شود. طراحی بهینه شبکه های آبرسانی متاثر از هر دو عامل مزیت فشار مصرف و عوامل سرمایه گذاری اقتصادی می باشد. عناوین فوق اغلب متضاد یکدیگرند، بنابراین پیدا کردن راه حل بهینه برای یکی از آن دو موضوع باعث کاهش در سودمندی موضوع دیگر می شود. در چنین وضعیتی، تعداد زیادی راه حل بدون تسلط وجوددارد، هر راه حل مشخص کننده یک پیشنهاد است که نمی تواند بر هدف هر دو عنوان ترجیح داده شود بنابراین برای رسیدن به یک گزینه درخور برای برآوردن هر دو عنوان و راضی کردن تصمیم گیرندگان شرایط ورسیدن به هدف طرحی در یک محدوده مرغوب، مستلزم استفاده ی همگام مدل هاست که به نام مدل های تضاد تفکیک شناخته می شوند. جهت مرتفع ساختن این مشکل از الگوریتم های ژنتیک وتکامل تفاضلی برای بهینه سازی در جهت کاهش هزینه اولیه وبهبود شرایط هیدرولیکی در ضمن تامین نیازهای شبکه پرداخته شده است. در انتها پس از اطمینان از کارایی کامل قسمت اعظم شبکه (لوله ها)، گزینه های احداث مخزن هوایی، ایستگاه پمپاژ و تبدیل شبکه خطی به حلقوی به مدل وارد شدند تا نسبت به انتخاب بهترین گزینه اقدام شود. سپس باتوجه به ایجاد ثبات فشار در شبکه توسط مخزن هوایی و کمتر بودن هزینه و عملیات اجرایی آن نسب به دو گزینه دیگر، این راهکار به دیگر موارد ترجیح داده شد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، شبکه آبرسانی ، Water GEMS