طراحی سیستم جداساز برای خطر انفجار

در این پژوهش به طراحی سیستم جداساز پایه به منظور کنترل عملکرد سازه تحت خطر انفجار خارجی پرداخته میشود که برای این منظور یک روش طراحی برای سیستم جداساز پایه پیشنهاد شده است. در این روش مسئله طراحی ابتدا به صورت یک مسئله بهینه سازی تعریف میشود که با حل مسئله بهینهسازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک به تعیین متغیرهای طراحی سیستم جداساز پرداخته میشود. برای ارزیابی روش طراحی پیشنهاد شده، سیستم جداسازی با استفاده از این روش به منظور کنترل عملکرد یک قاب برشی هشت طبقه تحت بار انفجار طراحی شده است. نتایج نشان میدهد که سیستم جداساز طراحی شده به صورت بهینه را میتوان به عنوان سیستم کنترلی موثر و کارآمد برای خطر انفجار در نظر گرفت.

کلیدواژه های طراحی سیستم جداساز برای خطر انفجار:

سیستم جداساز پایه ، بار انفجار ، طراحی بهینه ، الگوریتم ژنتیک