پیش بینی تعامل علمی دانش آموزان از روی دلبستگی به معلم

تعامل علمی مهمترین پیش بین عملکرد تحصیلی است. در این پژوهش، کیفیت رابطه معلم- دانش آموز تحت عنوان دلبستگی به معلم (دلبستگی ایمن، دلبستگی اجتنابی و دلبستگی اضطرابی) مطرح شده و به عنوان عامل اثر گذار بر تعامل علمی در دانش آموزان دختر و پسر مورد بررسی قرار می گیرد. روش پژوهش حاضر توصیفی(غیر آزمایشی) و طرح آن از نوع علی- مقایسه ای ، همبستگی و رگرسیون گام به گام می باشد. 289 دانش آموز دختر و 282 دانش آموز پسر از شهر همدان ، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای مورد بررسی قرار گرفتند. آنان پرسشنامه های ابعاد تعامل علمی ریو و تسنگ (2011) و مقیاس محقق ساخته سه بعدی دلبستگی به معلم را تکمیل کردند. نتایج نشان داد بین سبک دلبستگی اجتنابی به معلم و رابطه دلبستگی اجتنابی به معلم و تعامل علمی، در دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد . ولی بین رابطه دلبستگی ایمن به معلم و تعامل علمی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در گروه دختران، دلبستگی ایمن به معلم ، پیش بین تعامل علمی بالا و در گروه پسران، دلبستگی ایمن به معلم پیش بین تعامل علمی بالا و دلبستگی اجتنابی به معلم پیش بینی کننده تعامل علمی پایین بود.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ایمن ، دلبستگی اجتنابی ، دلبستگی اضطرابی به معلم ، تعامل علمی.