بررسی اثر بخشی آموزش شناخت درمانی گروهی در کاهش میزان اضطراب (مورد مطالعه: دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان دالاهو، سال 1397)

زمینه و هدف: اضطراب یکی از اختلالات شایع در بین دانش آموزان بوده و بر عملکرد تحصیلی آنان تاثیر گذار می باشد. در طول 25 سال گذشته حداقل دو جهش اساسی در نظریه و درمان اضطراب وجود داشته است. یکی استفاده از داروها برای تسکین علائم اضطراب بوده، و دیگری رفتار درمانی شناختی بوده است، این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش شناخت درمانی گروهی در کاهش میزان اضطراب دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان دالاهو صورت پذیرفته است. روش: این پژوهش با عنوان بررسی اثر بخشی آموزش شناخت درمانی گروهی در کاهش میزان اضطراب دانش آموزان سال مقطع متوسطه شهرستان دالاهو متوسطه با حجم نمونه 30 نفری (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) از دانش آموزان سال اول متوسطه که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند، صورت پذیرفته است. روش مورد استفاده ما در این پژوهش روش شبه آزمایشی است، که متداول ترین روش در پژوهش های علوم رفتاری می باشد. ابزار اندازه گیری متغیرها در این پژوهش پرسشنامه استاندارد کتل بوده که پایایی این پرسشنامه نیز به روش آزمون آلفای کرونباخ 75/- محاسبه و تایید گردید. این پژوهش در پاسخ به این پژوهش در پاسخ به 4 فرضیه صورت پذیرفته است که کلیه این فرضیات تایید و تجزیه و تحلیل آماری این پژوهش بر اساس ماهیت داده ها و شیوه بیان فرضیات در قالب آزمون تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS صورت گرفته است. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش شناخت درمانی به شیوه گروهی در کاهش اضطراب، کاهش اضطراب پنهان و کاهش اضطراب آشکار دانش آموزان موثر می باشد و باعث کاهش میزان اضطراب دانش آموزان میگردد و همچنین اثر به جود آمده از آموزش شناخت درمانی به شیوه گروهی در کاهش اضطراب دانشآموزان در بستر زمان محفوظ است.

کلیدواژه ها:

آموزش شناخت درمانی گروهی ، اضطراب ، دانش آموزان مقطع متوسطه ، شهرستان دالاهو