به تعادل رساندن حجم کارها و مدیریت سرورها در اینترنت اشیاء با استفاده از الگوریتم ژنتیک

با توجه به اینکه در دنیای مدرن و شهرهای هوشمند فناوری های جدید در فضای مجازی و اینترنت گسترش بسیاری یافته است سعی می شود به جای استفاده از سیستم های مبتنی بر شبکه های محلی در شهرهای هوشمند، نرم افزارها در فضای مجازی پیاده سازی شده و با توجه به امکانات تخصصی و قابلیت های این فضا توسط شرکت ها و کاربران اجاره و استفاده گردد. اینترنت اشیا مبتنی بر رایانش ابری در حقیقت امکان دسترسی آسان، امن و راحت کاربران بسته به نیاز و تقاضای از منابع سخت افزاری و نرم افزاری اینترنت است. مهم ترین چالش پیش روی اینترنت اشیا و رایانش ابری اعتمادسازی کاربر در زمینه عدم از دست رفتن داده ها و همچنین امنیت اطلاعات است.با استفاده از مفهوم اینترنت اشیا شما نیاز به حمل اطلاعات خود در تمام فضاها و یا پشتیبان گیری از منابع سخت افزاری و نرم افزاری خود را با مفاهیم گذشته ندارید و تعداد زیادی از این مسئولیت ها و مدیریت فضاهای فیزیکی با تضمین های مختلف قابل قبول به سرور و سازمان های ارائه دهنده اینترنت اشیا واگذار می شود. مهم ترین چالش پیش روی ارگان های ارائه دهنده اینترنت اشیا نحوه زمان بندی و اختصاص منابع به کاربر است که ممکن است امکانات درخواستی آن در یک فضای مشخص قرار نداشته باشد. با توجه به این موضوع در این پروژه بر اساس سیستم های تکاملی، روش های مختلف زمان بندی بررسی و قابلیت های هر یک در زمینه اختصاص منابع به کاربر در اینترنت اشیا و محیط ابر بررسی شده است. تابع هزینه استفاده شده در این پیاده سازی زمان تخصیص حداقل، بهینگی تخصیص و کمترین بار محاسباتی به شبکه می باشد. با توجه به اینکه الگوریتم های تکاملی قابلیت های بسیار بالایی در قبول این محدودیت ها دارند زمان بندی ازنظر اجرا در آن ها بسیار حائز اهمیت می باشد. الگوریتم ژنتیک به عنوان الگوریتم بهینه اختصاص منابع موردبررسی قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

اینترنت اشیا ، شهر هوشمند ، الگوریتم ژنتیک ، تخصیص منابع