بررسی رابطه ویژگی های فردی جنگل نشینان با دیدگاه آنان نسبت به پتانسیل های طبیعت گردی (مطالعه ای در جنگل های زرین گل استان گلستان)

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین ویژگی های فردی و حرفه ای جوامع محلی جنگل نشین با دیدگاه آنان نسبت به پتانسیل های طبیعت گردی، در جنگل های زرین گل شهرستان علی آباد استان گلستان به صورت پیمایشی انجام شد. جمعیت مورد مطالعه در تحقیق حاضر 485 خانوار از جوامع محلی جنگل نشین و حاشیه نشین در 6 روستای زرین گل (با 194 خانوار)، چینو (23 خانوار)، خاک پیرزن (55 خانوار)، میان رستاق (48 خانوار)، افرا تخته (67 خانوار) و سیاه رودبار (98 خانوار) در حوزه آبخیز زرین گل استان گلستان است که، 215 نفر به عنوان حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی- مورگان انتخاب شدند (215=n). پرسشنامه ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات در این تحقیق بود که روایی آن با استفاده از نظرات متخصصان و کارشناسان و پایایی آن نیز از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. به طور کلی، نتایج نشان داد، جوامع محلی جنگل نشین پتانسیل های طبیعی طبیعت گردی را نسبت به ظرفیت های غیرطبیعی در جذب گردشگر در اولویت بالاتری مورد ارزیابی قرار داده اند. یافته ها حاکی از آن بود که، بین دیدگاه جوامع روستایی جنگل نشین به پتانسیل های جذب طبیعت گردی و جذب گردشگر با متغیر سطح تحصیلی آنان در سطح 99 درصد اطمینان و با ضریب همبستگی 315/0 رابطه مثبت و معنی داری وجود داشته است. همچنین نتایج به دست آمده از مقایسه میانگین ها نشان داد، افرادی که دام و زمین کشاورزی نداشتند نسبت به کسانی که دارای دام و زمین کشاورزی بودند، پتانسیل های جذب طبیعت گردی در منطقه مورد مطالعه را بیشتر دانسته اند.

کلیدواژه ها:

جنگل ، جوامع محلی ، طبیعت گردی.