تحلیل درون مایه و برون مایه غزل های فاضل نظری

تحقیق حاضر حاصل پژوهشی اسنادی از تحلیل محتوای غزل های فاضل نظری است. روش اصلی در این تحقیق مطالعه اسنادی از نوع تحلیل و استنباط متون است. نتایج حاصل از بحث و بررسی و موشکافی دقیق اشعار وی حاکی از آن بود که فاضل نظری سعی دارد روایت تازه ای از غزل کهن فارسی داشته باشد همچنین نگاه او به زندگی و شعر نگاهی عمیق، آزاد و عارفانه است. به لحاظ ساختار شعر، وی اگرچه مقید به قواعد ساختاری وانضباط سنتی حاکم بر شعر است، از حیث زبان و مضمون تکرار و ادامه گذشته نیست. اگرچه سنتشکنی در وزن و قافیه در شعر وی دیده نمی شود، اما او شاعری است که در خلق مضامین نو و تصاویر بکر در ساختار کهن بسیار توانا است. همچنین نگاه فاضل نظری به غزل نگاهی کلاسیک و غزل او بیت محور است. نظام نشانه ها در شعر فاضل نظری به غزل کلاسیک نزدیک تر است تا شعر و جریان های نوین امروزی. به علاوه زبان فاضل نظری،در عین سادگی و روانی، بیانگر احساس و تخیل عمیق است.به لحاظ سبک شعری، وی در غزلیاتش سه ضلع مثلثی را به نمایش گذاشته که عبارتند از سبک عراقی، سبک هندی و سبک غزل امروز. به لحاظ زمان و مکان در بسیاری از شعرهای فاضل نظری هیچ نشانی از زمان و مکانی که شاعر در آن زندگی می کند، ندارد. انسان امروز و تجربه های زندگی او در اینجا غایب است. گویا شاعر خارج از جغرافیا و تاریخ ایستاده است.چنین به نظر میرسد کلیگویی مشکل بزرگی در شعر فاضل نظری است. به لحاظ تاثیر پذیری باید گفت که وی با غزل خواجه شیراز بسیار مانوس بوده و از شعر وی خیلی تاثیر پذیرفته است. در اشعار نظری رگه هایی از حزن و غم، و خوف و رجا نیز احساس میشود تا جایی واژگان گریه، غم و غصه، خسته،درد، ناامیدی و بدبینی، ترس و هراس و تنهایی بسیار پربسامدتر از دیگر واژگان بودند

کلیدواژه ها:

فاضل نظری ، غزل معاصر ، درون مایه ، برون مایه