بررسی نقش جهت گیری هدف در شکل گیری هویت تحصیلی

هویت، به عنوان یکی از موضوعات مهم تحول شخصیت از دیرباز مورد توجه روان شناسان و اندیشمندان زیادی، بوده است و برای اولین بار در سال 1950 توسط اریکسون مطرح شد. در حوزه روان شناسی، بر اهمیت هویت از جانب نحله های مختلف این حوزه تاکید شده است. روان شناسان معتقدند که یادگیری در بستری از افکار، باورها و احساسات فراگیرنده صورت میگیرد و ماهیت این افکار، احساسات و باورها، تاثیر جدی در کیفیت یادگیری فراگیرنده دارد. برای کمک به استقلال یادگیرندگان و کمک به یادگیری پایدار، پرورش هویت ویژه فراگیرندگان در برنامه درسی باید گنجانده شود چرا که؛ مفهوم فراگیری که افکار، باورها، احساسات و نیز استقلال فراگیرنده را بهخوبی پرورش میدهد، هویت فردی است و موفقیت در انجام وظایف تحصیلی از یکسو از عوامل اساسی در رشد هویت جوانان قلمداد میگردد و از سوی دیگر در انگیزه دستیابی به اهداف نیز، تاثیرگذار است(شکوهی نسب،.(1393 روشهایی که دانش آموزان شکست خویش را تفسیر و با پیامد ناشی از آن مقابله میکنند بهوسیله فاکتورهای زیادی تعیین میشود که در این میان، یک تعیین کننده بسیار مهم، جهتگیری هدف میباشد. جهتگیری هدف، نوعی معیار(درونی-،بیرونی) است که فرد بر اساس آن، موفقیت یا شکست خویش را در دستیابی به هدف، مورد قضاوت قرار میدهد و اهداف و استدلالهای خود برای پیشرفت را پوشش میدهد. محققان معتقدند، نوع اهدافی که نوجوانان در محیطهای آموزشی برای خود برمی گزینند، میتواند نحوه فعالیت آنها را تعیین کند(غلامی نیا، .(1394 مروری بر تحقیقات انجام شده نیز حاکی از آن است که توجه به عوامل تاثیر گذار بر شخصیت و تبیین هویت؛ در عصر تاکید بر تحول مهارت، بی تردید ضروری است.