رابطه ابعاد جهت گیری هدفی با خلاقیت در دانش آموزان دبیرستانی مدارس استعدادهای درخشان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ ابعاد جهت گیری هدفی با خلاقیت در دانش آموزان پایه سوم دبیرستانی شاغل به تحصیل در مدارس استعدادهای درخشان شهر شیراز است. در پژوهش حاضر،203 نفر از دانش آموزان دبیرستانی (100 دانش اموز دختر و 103 دانش آموز پسر) شرکت داشتند داده های پژوهش از طریق پرسشنامه جهت گیری هدفی الیوت و مک گریگور (2001) و پرسشنامه خلاقیت عابدی (2002) جمع آوری گردید و سپس از طریق روش آماری تحلیل رگرسیون چند متغیره، تحلیل واریانس عاملی و تحلیل واریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت نتایج نشان داد که : الف - رابطۀ معناداری بین ابعاد جهت گیری هدفی با خلاقیت وجود دارد. بدین ترتیب که ابعاد جهت گیری هدفی 21 درصد از متغیر خلاقیت را تبیین می کند. به طوریکه از این میان جهت گیری علمکردی - اجتنابی و جهت گیری عملکردی - رویکردی به صورت منفی و جهت گیری تبحری - رویکردی به صورت مثبت سهم معناداری در پیش بینی خلاقیت داشته اند. همچنین رابطه معناداری بن خلاقیت و جهت گیری تبحری - اجتنابی وجود نداشت. ب - دانش آموزان دختر نمره های بیشتری در متغیرهای خلاقیت و جهت گیری های عملکردی - رویکردی، عملکردی - اجتنابی و تبحری - اجتنابی کسب کردند، در حالی که دانش آموزان پسر نمره های بالاتری درجهت گیری تبحری - رویکردی به دست آوردند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، جهت گیری هدفی ، دانش آموزان دبیرستانی استعدادهای درخشان