بررسی نقش عدم برنامه ریزی در سوء مدیریت: چالشها، پیامدها و شواهد

برنامه ریزی فرآیند تفکر در باب مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی است که جهت گیری و آینده نگری به صورت عملی در روابط و اهداف همه جانبه را دارا میباشد. با وجود آن که در حدود نیم قرن از زمان شروع و به کارگیری سازوکار برنامه ریزی در کشور میگذرد، بررسیها حاکی از این است که به دلیل عدم برنامهریزی صحیح و دقیق در در برخی زمینه ها، فعالیتها بسیار کند و پرهزینه شده، تا جایی که اتلاف زمان و منابع، کاهش کارایی و بهره وری سازمانی و نهایتا کاهش رضایت شغلی و عدم تحقق اهداف را به همراه داشته است. در واقع، ارزیابی های متعدد در پایان هر یک از برنامه ها، نشان میدهد که عدم کارایی تشکیلات دولتی، ضعف مدیریتی، فقدان واقع بینی، نداشتن تخصص و شایستگی، موازی کاری و همپوشانی برنامه ها از جمله مهمترین عوامل عدم موفقیت برنامهریزی بوده است. شایان ذکر است که ریشه سوء مدیریتی در حوزه برنامه ریزی، بیشتر فرهنگی بوده و تا برنامه های مدون و دقیقی در این زمینه تدوین نشود، مسائل و معضلات ناشی از عدم برنامه ریزی، حل نخواهد شد. لذا، هر گونه تلاش در حوزه برنامه ریزی بدون توجه به ابعاد و ویژگیهای فرهنگی جامعه، اثربخش نخواهد بود. از این رو، برنامه ریزی جهت نیل به هدفهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این مطالعه، تلاش میگردد تا با آگاهی از آثار و پیامدهای عدم برنامه ریزی به عنوان یکی از عوامل مهم سوء مدیریتی و ارائه شواهدی در این زمینه، مدیران را در انجام بهتر فعالیتها یاری رسانده و آنها را نسبت به تدوین برنامه های دقیق و مدون تشویق نماید.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، عدم برنامه ریزی ، برنامه ریزی فرهنگی ، سوء مدیریت