نقش مدیریت دانش در خلاقیت و نوآوری سازمان

عصر حاضر، عصر تحولات و تغییرات شگرف در فناوری است. عصری که ساختار فکری آن آکنده از عمق بخشیدن به اطلاعات و توجه به مشارکت نیروی انسانی خلاق و دانش گرا به جای نیروی انسانی عملکردی است. از این رو، مدیریت هوشیار بر آن است تا هرچه بیشتر و بهتر با استفاده از ابزاری به نام دانش برای رویارویی و مقابله با عوامل عدم اطمینان، حفظ موقعیت و ایجاد خلاقیت و نوآوری جهت گسترش عرصه رقابتی خود برآید. نوآوری عبارت است از بهره برداری از ایده های جدید به نحوی که ایجاد ارزش افزوده و مزیت رقابتی کند و خلاقیت یعنی، شکل دادن تجربه های پیشین در سازمان بندی های تازه است، نوآوری و خلاقیت چه از دیدگاه فردی و چه درون سازمانی، از طریق به کارگیری روش های کاملا جدید و یا از طریق بهینه کردن روش های موجود و تطابق آنها ، با شرایط جدید حاصل می شود. این امر مستلزم این است که سازمان با ارج نهادن به مدیریت دانش و متقابلا مدیریت خلاقیت و نوآوری، آن را به عنوان یک نیاز استراتژیک و ضروری جهت پیشگامی در عرصه رقابت پذیری، در زمره برنامه های اولویت دار خود قرار دهد. این پژوهش با استفاده از منابع و ابزارهای کتابخانه ای متنوع و جدید، نقش مدیریت دانش در خلاقیت و نوآوری سازمان و روشن ساختن این مطلب که، آیا مدیریت دانش می تواند منجر به افزایش خلاقیت و نوآوری در سازمان گردد را بررسی خواهد کرد

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، خلاقیت و نوآوری در سازمان ، استراتژی های دانش ، مشارکت اجتماعی ، خلاقیت سازمانی