بررسی اثر نانوداروی کیتوسان- هیدروکسی اوره مگنتیک بر بیان ژن p53 در رده سلولی سرطانی MCF-7

سرطان پستان در ایران، سومین سرطان شایع در زنان می باشد. هیدروکسی اوره یکی از داروهای شیمی درمانی و دارای عوارض جانبی است. از نانوداروها برای بهبود روند کیفی شیمی درمانی سرطان و کاهش عوارض جانبی آن بر سلول های سالم بهره می گیرند. با هدایت دارو به محل تومور توسط نانوحامل های مغناطیسی می توان دوز مصرفی دارو و عوارض آن را کاهش داد. کیتوسان یکی از نانوحامل های زیست تخریب پذیر است که نسبت به سایر پلیمرهای زیستی اثر سمیت کمتری دارد. در این تحقیق با توجه به اینکه p53 یکی از ژن های کلیدی مسیر آپوتیوز میباشد، اثر هیدروکسی اوره بارگذاری شده بر نانوحامل کیتوسان مگنتیک روی بیان ژن p53 در رده سلولی MCF-7 بررسی شد. میزان بیان p53 در سلول های تیمار شده با نانوداروی سنتتیک در مقایسه با گروه کنترل (تیمار نشده) پس از استخراج RNA به روش Real Tim PCR با پرایمرهای اختصاصی و رنگ آمیز سایبرگرین به عنوان گزارشگر فلورسنت بررسی شد. نتایج نشان داد نسبت بیانی نرمالایز شده p53 در سلول های تیمار شده با نانودارو در مقایسه با سلول های تیمار نشده افزایش معناداری (p<0/05) یافته است. این افزایش p53 می تواند عاملی برای القای آپوپتوز در سلول های MCF-7 تیمار شده با نانودارو قلمداد شود.

کلیدواژه ها:

کیتوسان ، نانوذرات مگنتیک ، هیدروکسی اوره ، p53 ، MCF-7