انسان در یکی بود یکی نبود جمالزاده برپای نظری انسان گرای مازلو

داستان کوتاه فارسی که هر جلوه ای از آن، بازنمای بخشی از زندگی انسان است، با یکی بود یکی نبود جمالزاده آغاز میشود. این مجموع داستانی که در فضای رئالیستی نوشته شده است، تصویرگر وضعیت سیاسی- اجتماعی ایران، در سالهای آغازین پس از مشروطیت است.در این پژوهش که با هدف یافتن جایگاه انسان در داستانهای نامبرده صورت گرفته است، شخصیتهای اصلی و فرعی داستانها، برپای دیدگاه انسان گرای مازلو بررسی و تحلیل شدند.ازآنجاکه فضای نابسامان اجتماعی آن روزگار، فرصت شکوفایی را از انسان مجموع یکی بود یکی نبود، سلب کرده است، انسانهای این داستانها، به زحمت، به مرحل چهارم هرم صعود کردهاند.

کلیدواژه ها:

انسان ، جمالزاده ، داستان کوتاه فارسی ، مازلو ، نظری انسان گرایی.