پیش بینی و بررسی تغییرات مکانی-زمانی کاربری اراضی شهری با استفاده از رگرسیون لجستیک (منطقه مورد مطالعه اصفهان)

امروزه شهرها درکشورهای در حال توسعه به سرعت در حال رشد و گسترش می باشند. یکی از فرآیندهایی که طی آن می توان تغییرات کاربری را برای سری زمانی چندین ساله، جهت برنامه ریزی های شهری مناسب پیش بینی کرد، مدل سازی گسترش شهری است. پژوهش حاضر با بکارگیری سنجش از دور و مدل رگرسیون لجستیک به مدل سازی گسترش شهری در شهر اصفهان می پردازد. بدین منظور، ابتدا با استفاده از طبقه بندی تصاویر سری زمانی ماهواره لندست به روش حداکثر درست نمائی، نقشه های کاربری اراضی برای سال های 1366 ،1379و 1392 براساس چهار کلاس مناطق ساخته شده، شبکه حمل ونقل، زمین های کشاورزی و باغات و نیز زمین های بایر استخراج شدند. سپس با بهره گیری از مدل رگرسیون لجستیک میزان تاثیر×متغیرهای مستقل در رابطه با گسترش شهری به صورت ضریب در معادله رگرسیون محاسبه شده و نقشه احتمال گسترش شهری شهر اصفهان تولید شد. ارزیابی عملکرد مدل رگرسیون لجستیک با دو مشخصه ضریب تعیین تعدیل شده1 و×مشخصه عامل نسبی×2برای دوره 13 ساله×بدست آمد. نتایج نشان می دهند با افزایش فاصله از مناطق ساخته شده، زمین های بایر و نیز زمین های کشاورزی و باغات، احتمال تغییرات کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

گسترش شهری ، پیش بینی تغییرات ، رگرسیون لجستیک ، تغییرات کاربری ، سنجش از دور.