بررسی مقاوم سازی قبل از کاشت بذر به شرایط خشکی در گندم

این تحقیق برای بررسی مقاوم سازی بذور گندم به خشکی در شرایط گلخانه انجام گرفت. برای انجام این آزمایش گندم رقم سبلان انتخاب و فرایند خیس و خشک کردن چهار بار بطور متوالی و در هر دفعه به مدت 4 ساعت انجام شد. در هر مرحله بذور خیسانده شده و دوباره تا رسیدن به شرایط اولیه بذر، خشک شدند. پس از این کار، بذور در گلدان کشت گردید. محلول های مورد استفاده شامل آب مقطر، عصاره بذر چغندرقند %10 ، نمک طعام %3 ، ساکارز %10 و شاهد ( بذور خیس نشده) بود. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل با دو عامل نوع محلول و عامل آبیاری با سطوح 5، 10 و 15 روز برای اعمال تنش بود که در پایه طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. یادداشت برداری پس از بعمل آمدن گیاهچه ها از صفات مربوط به مقاومت به خشکی شامل درصد سبز کردن، طویل ترین ریشه بذری، تعداد برگ در گیاهچه، ارتفاع گیاهچه، طول کلئوپتیل، غلاف ساقچه، وزن خشک اندامهای هوایی و ریشه ها انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که درصد سبز کردن زیاد تحت تاثیر محلولها قرار نگرفته بود بلکه سرعت جوانه زنی و ویگور که در شرایط مقاومت به خشکی خیلی اهمیت دارند در محلولهای نمک طعام و ساکارز در گروه برتر قرار داشتند. همچنین هر چه فاصله آبیاری زیاد و شرایط تنش خشکی تشدید شد بذور تیمار شده با محلولهای نمک طعام و ساکارز نتیجه بهتر و برتری نسبت به شاهد نشان دادند.

کلیدواژه ها:

هیستریس ، جوانه زنی ، خشکی ، مقاوم سازی