رابطه بین توانمندسازها دانش و فرایند مدیریت دانش در دانشگاه علوم پزشکی گلستان از دیدگاه کارکنان آموزش عالی

مقدمه و هدف : توانمند سازهای دانش به عنوان مکانیزم سازمانی تعریف می شود که اجرای مدیریت دانش را تسهیل و پشتیبانی می کند. دانشگاه ها برای عملکرد برتر و بقای خود در شرایط پویا و متحول امروز باید حولمحور علم و دانش فعالیت کنند. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین توانمند سازهای دانش و مدیریت دانش دانشگاه علوم پزشکی از دیدگاه کارکنان بود . مواد و روش ها: مطالعه از نوع مقطعی ( توصیفی تحلیلی) بود. جامعه آماری، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی گلستان که نمونه 115 نفر انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها برای فرآیندهای مدیریت دانش، پرسشنامه استاندارد فانگ و چوی است که دارای 38 سوال و پرسشنامه توانمند سازهای مدیریت دانش لی و چوی ( 2003)، بود. پس از جمع آوری و ورود داده ها در spss ، از آمار توصیفی و استنباطی نظیر میانگین، آنوا و پیرسون استفاده شد . یافته ها و نتیجه گیری : یافته ها نشان داد رابطه معنادار بین توانمندسازهای مدیریت دانش و فرایند مدیریت دانش و مولفه های آن وجود دارد نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد ابعاد مدیریت دانش توان تبین 0.676 از واریانس اثر بخشی توانمند سازهای دانش در دانشگاه را به طور معنی داری دارند. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت با استفاده از مدیریت دانش و مولفه های دانش شامل کسب، ایجاد، ذخیره، توزیع و نگهداری می توان دانش را توانمند نمود و به توسعه و رشد بر مبنای دانش دست یافت. آزمون رگرسیون نشان داد ارتباط بین متغیر توانمند سازی دانش با اجزا مدیریت دانش برقرار می باشد و این رابطه در مورد کارکنان بالاتر از دیگر متغیر ها بود و ارتباط معنی داری بیشتری داشت.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، توانمندسازهای دانش ، کارکنان ، دانشگاه علوم پزشکی گلستان