ارائه دستیار تشخیص حمله قلبی با استفاده از چارچوب یادگیری ماشین

ناظران پزشکی اورژانس قادر به تشخیص تقریبا 25 درصد از موارد خارج از اختلال قلبی در بیمارستان نیستند، بنابراین فرصت برای ارائه دستورالعمل های تماس گیرنده در احیا قلب و ریه را از دست می دهند. برای تمام وقایع که توسط مرکز اورژانس پزشکی در سال 1397 پاسخ داده شد، تماس مربوطه بازیابی شد. یک چارچوب یادگیری ماشین آموزش دیده شد تا تشخیص حمله قلبی را از تماسهای ثبت شده تشخیص دهد. حساسیت، ویژگی و ارزش پیشگویی مثبت برای تشخیص اختلال قلبی خارج از بیمارستان محاسبه شد. عملکرد چارچوب یادگیری ماشین با تشخیص واقعی و زمان تشخیص حمله قلبی توسط نمایندگان پزشکی مقایسه شد. در مقایسه با نمایشگرهای پزشکی، چارچوب یادگیری ماشین دارای حساسیت بالایی با خصوصیات پایین تر بود. چارچوب یادگیری ماشین دارای مقدار پیش بینی کننده مثبت پایین تر نسبت به ناظران بود. زمان تشخیص برای چارچوب یادگیری ماشین به طور معنی داری کمتر از ناظران بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ماشین ، احیاء قلب و عروق ، خدمات اورژانس پزشکی ، تشخیص قلبی خارج از بیمارستان ، زمان تشخیص