تاثیر هشت هفته تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سطح سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن

شیوع چاقی به عنوان یک مشکل بهداشتی در سراسر جهان شناخته شده است و به موازات آن، بیماریهای مرتبط با چاقی، از جمله؛ مقاومت به انسولین، سندرم متابولیک، دیابت نوع 2، فشار خون بالا وبیماریهای قلبی- عروقی نیز شیوع یافته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سطح سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن بود. 14 آزمودنی غیرفعال (با میانگین سن (23/86±4/41)، قد (175/5±4/96) بهطور تصادفی به دو گروه فعالیت در شرایط هایپوکسی 14) درصداکسیژن) و نورموکسی 21) درصد اکسیژن) تقسیم شدند. پیش از شروع تمرین آزمودنیها آزمون وامانده سازی را برای تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی انجام دادند. نمونه های خونی24 ساعت قبل و بعد از آزمون جمع آوری شد. پروتکل تمرینی شامل هشت هفته تمرین سه جلسه ای و هر جلسه 40 تا 50 دقیقه با شدت 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. در این پژوهش از روش آماری تی وابسته و مستقل با سطح معنی داری )P≤0/05( برای بررسی فرضیه ها استفاده شد. نتایج: در این مطالعه تغییرات درون گروهی سطوح هورمون آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه هایپوکسی و نورموکسی معنی دار )P≤0/05( بود، ولی تغییرات بین گروهی در هر دو گروه از نظرآماری معنی دار نبود نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی درشرایط هایپوکسی و نورموکسی سبب افزایش سطح سرمی آیریزین و کاهش در مقاومت به انسولین می شود

کلیدواژه ها:

آیریزین ، هایپوکسی ، دوچرخه کارسنج ، توان هوازی