بررسی ارتباط عملکرد ریوی با آمادگی دستگاه قلب و عروق در دانش آموزان ورزشکار

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط عملکرد ریوی با آمادگی دستگاه قلب وعروق در دانش آموزان ورزشکار است..تعداد 20 نفر آزمودنی شامل ، افرادی که هرکدام بیش از 4 سال سابقه تمرینات هوازی منظم داشتند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. دامنه سنی آزمودنی ها بین 12 تا 15 سال بود . از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین سن ، قد ، وزن ، و حجم فرضی قفسه سینه در گروه وجود نداشت (در گروه از لحاظ متغیرهای فیزیکی یکسان بودند) . فاکتورهای عملکرد ریوی شامل FEV,، FVC، MVV و VC (و درصد این فاکتورها) و ERV بودند، که بوسیله دستگاه اسپیرومتر کامپیوتری محاسبه شده بودند. فاکتورهای آمادگی دستگاه قلب و عروق شامل حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب استراحت ، ضربان قلب دوره بازیافت و MVO2 استراحت بودند. حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها از روش پروتکل بیشینه بروس برآورد شد. پس از جمع آوری اطلاعات از آزمون ناپارامتری کلموگروف اسمیرنوف برای تعیین توزیع طبیعی داده ها استفاده شد. جهت بدست آوردن میانگین، انحراف معیار و واریانس از آمار توصیفی استفاده شد. برای بررسی ارتباط بین فاکتورهای عملکرد ریوی با فاکتورهای دستگاه قلب و عروق، روش رگرسیون خطی و رسم خط رگرسیون (پلات رگرسیون) مورد استفاده قرار گرفت . و نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین فاکتورهای MVV، درصد MVV، VC و درصد VC با حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه وجود دارد و بین سایر فاکتورهای عملکرد ریوی با فاکتورهای آمادگی دستگاه قلب و عروق ارتباط معنی داری مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

عملکرد ریوی ، دستگاه قلب و عروق ، ورزشکار ، دانش آموز