اثر بخشی آموزش مهارت حل اختلاف بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارت حل اختلاف بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری بود.پژوهش از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه متداول ترین طرح تحقیق شبه آزمایشی است و شامل دو گروه است : یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه. در تحقیق حاضر شامل کلیه زنان منطقه 21 تهران بوده اند که بر اساس فراخوان جهت شرکت در کارگاه آموزش مهارت حل اختلاف در سرای محله نفت در تهران دعوت شدند .در این تحقیق پس از فراخوان زنان منطقه 21 نمونه 30 نفره به روش داوطلبانه ساده از ثبت نام کننده ها انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره به صورت آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1980) ، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون ( ( 2003) (CD - RISK و بسته آموزشی مهارت حل اختلاف استفاده شد و به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده به عمل آمد. با توجه به نتایج و با توجه به کنترل و حذف آماری متغیرهای تصادفی کمکی (پیش آزمون ها) چون که برای هر دو متغیر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری سطح معناداری محاسبه شده از سطح آلفای 0/05 کمتر است. بنابراین F محاسبه شده از لحاظ آماری معنادار است. اندازه ی اثر که در واقع مترادف با مجذور همبستگی (r 2) است به ترتیب برابر 0/142 و 0/136 می باشد. بدین معنی که حدود 14 درصد از تغییرات در نمره های پس آزمون بهزیستی روانشناختی و حدود 13 درصد از تغییرات در نمره های پس آزمون تاب آوری به تاثیر آموزش مهارت های حل اختلاف مربوط است.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت حل اختلاف ، بهزیستی روانشناختی ، تاب آوری